کاش کسی بود

دستم را می گرفت

من را می برد جایی

نفس کشیدن را به یادم می آورد

کمی حوصله توی جیبم می ریخت

مشتی زندگی می گذاشت کف دستم

لبخندی مرا مهمان می کرد

با طعم مهربانی

واژه ها را لقمه لقمه در دهانم می گذاشت

راه ِ خورشید را نشانم می داد

آخر مدتی ست خورشید را گم کرده ام

کاش کسی بود ...