مــن خـُـدایـی دارم، كـه در ایــن نـزدیــكـی است

نــه در آن بـالاهــا !

مهــربـان، خــوب، قـشـنگ.........چـهـره اش نــورانـیسـت ٬

گـاهـگـاهـی سـخـنـی مـی گـویـد، بــا دل کــوچــک من،

سـاده تـر از سـخـن ســادهِ مـــن!

او مــرا مـی فـهـمـد٬

او مــرا مـی خــوانــد، او مــرا مـی خـواهـد٬

او هــمـه درد مــرا مـی دانــد...

یـــاد او ذکــر مــن اســت، در غـَم و در شــادی٬

چــون بــه غـَم مــی نــگـرم، آن زمــان رقـص کــنان می خـنـدم

که خـُـدا یــار مـن اسـت، کـه خُـــدا در هـمـه جـا یـاد مــن اسـت

او خُــدایـسـت کـه هـمـواره مــرا مـی خـواهـد...

او مــرا مـی خـوانـد، او مــرا مـی خــواهـد...

او هــمـه درد مــرا مـی دانــد.