و چه خوب كردي آمدي ، صفا کردي

چه عجب شد که ياد ما کردي؟!

اي بسا آرزوت ميکردم

خوب شد آمدي صفا کردي؟

آفتاب از کدام سمت دميد

که توامروز ياد ما کردي؟!

از چه دستي سحر بلند شدي

که تفقد به بينوا کردي؟

شب مگر خواب تازه اي ديدي

که سحر ياد آشنا کردي؟

بيوفايي مگر چه عيبي داشت

که پشيمان شدي وفا کردي؟

از فراقت بما چها کردي؟
....................................
با تو هيچ آشتي نخواهم کرد

از همان ره که آمدي برگرد!

اگر گاهی ندانسته،به احساس تو خندیدم
ویا از روی خودخواهی،فقط خود را پسندیدم
اگر از دست من،در خلوت خود گریه ای کردی
اگر بد کردم و هرگز به روی خود نیاوردی
اگر تو مهربان بودی و من نامهربان بودم
برای دیگران سبز و برای تو خزان بودم
اگر تو با تحمل قصد از خود رانیم کردی
اگرمن بی سبب،گه گاه،خشم بی امان بودم
اگر زخمی چشیدی گاه گاهی از زبان من
اگر رنجیده خاطر گشتی از لحن بیان من
عدالت را اگر کشتم به حکم حسن خودخواهی
پشیمانی که هستی سال ها تو در کنار من
ببخش مرا