شقایق گفت با خنده نه تبدارم، نه بیمارم
گر سرخم، چنان آتش حدیث دیگری دارم
گلی بودم به صحرایی نه با این رنگ و زیبایی
نبودم آن زمان هرگز نشان عشق و شیدایی
یکی از روزهایی که زمین تبدار و سوزان بود
و صحرا در عطش می سوخت تمام غنچه ها تشنه
و من بی تاب و خشکیده تنم در آتشی می سوخت
ز ره آمد یکی خسته به پایش خار بنشسته
عشق از چهره اش پیدای پیدا بود
ز آنچه زیر لب می گفت شنیدم، سخت شیدا بود
نمی دانم چه بیماری به جان دلبرش
افتاده بود اما طبیبان گفته بودندش
گر یک شاخه گل آرد از آن نوعی که من بودم
بگیرند ریشه اش را و بسوزانند
شود مرهم برای دلبرش آندم شفا یابد
چنانچه با خودش می گفت بسی کوه و بیابان را
بسی صحرای سوزان را به دنبال گلش بوده
و یک دم هم نیاسوده
که افتاد چشم او ناگه به روی من
بدون لحظه ای تردید شتابان شد به سوی من
ه آسانی مرا با ریشه از خاکم جداکرد و
به ره افتاد و او می رفت و من در دست او بودم
و او هر لحظه سر را رو به بالاها
تشکر می کرد پس از چندی
هوا چون کوره آتش زمین می سوخت
و دیگر داشت در دستش تمام ریشه ام می سوخت
به لب هایی که تاول داشت گفت: اما چه باید کرد؟
در این صحرا که آبی نیست
به جانم هیچ تابی نیست
اگر گل ریشه اش سوزد که وای بر من
برای دلبرم هرگز دوایی نیست
و از این گل که جایی نیست
خودش هم تشنه بود اما
نمی فهمید حالش را چنان می رفت و
من در دست او بودم و حالا من تمام هست او بودم
دلم می سوخت اما راه پایان کو ؟
نه حتی آب، نسیمی در بیابان کو ؟
دیگر داشت در دستش تمام جان من می سوخت
که ناگه روی زانوهای خود خم شد دگر از صبر او کم شد
دلش لبریز ماتم شد کمی اندیشه کرد، آنگه
مرا در گوشه ای از آن بیابان کاشت
نشست و سینه را با سنگ خارایی
ز هم بشکافت! ز هم بشکافت!
اما ! آه صدای قلب او گویی جهان را زیرو رو می کرد
زمین و آسمان را پشت و رو می کرد
و هر چیزی که هرجا بود با غم رو به رو می کرد
نمی دانم چه می گویم ؟ به جای آب، خونش را
به من می داد و بر لب های او فریاد
بمان ای گل که تو تاج سرم هستی
دوای دلبرم هستی بمان ای گل
و من ماندم نشان عشق و شیدایی
و با این رنگ و زیبایی
و نام من شقایق شد
گل همیشه عاشق شد

از چه بنویسم؟؟

از آسمانی که همیشه در حال عبور است؟

یا از دلی که سوتو کور است؟
از چه بنویسم؟


از چه بنویسم؟؟

از آسمانی که همیشه در حال عبور است؟

یا از دلی که سوتو کور است؟

از زمین بنویسم یا از زمان یا از یک نگاه مهربان؟

از خاطراتی که با تو در باران خیس شد؟

یا از غزلهایی که هیچ وقت سروده نشد؟

از چه بنویسم ؟؟

از نامه هایی که هیچوقت بسویت نفرستادم ؟

یا از ترانه هایی که هرگز برایت نخواندم؟

از چتری که هرگز زیر آن نایستادیم؟

یا از بدرودی که هرگز بر زبان نیاوردیم؟

من عاشق بیابانی هستم که هرگز قسمت نشد با هم در آن قدم بزنیم…

من دل بسته درختی هستم که فرصت نشد اسممان را رویش حک کنیم…..

من منتظر پنجرهایی هستم که عطر تو را دوباره به من نشان دهد….

دو دوست در بیابان همسفر بودند. در طول راه با هم دعوا كردند. یكی به دیگری سیلی زد. دوستی كه صورتش به شدت درد گرفته بود بدون هیچ حرفی روی شن نوشت: « امروز بهترین دوستم مرا سیلی زد».

آنها به راهشان ادامه دادند تا به چشمه ای رسیدند و تصمیم گرفتند حمام كنند.

ناگهان دوست سیلی خورده به حال غرق شدن افتاد. اما دوستش او را نجات داد.

او بر روی سنگ نوشت:« امروز بهترین دوستم زندگیم را نجات داد .»

دوستی كه او را سیلی زده و نجات داده بود پرسید:« چرا وقتی سیلی ات زدم ،بر روی شن و حالا بر روی سنگ نوشتی ؟» دوستش پاسخ داد :«وقتی دوستی تو را ناراحت می كند باید آن را بر روی شن بنویسی تا بادهای بخشش آن را پاك كند. ولی وقتی به تو خوبی می كند باید آن را روی سنگ حك كنی تا هیچ بادی آن را پاك نكند.»

بی تو دنیا رنگی ندارد

خنده با من انسی ندارد

بی تو هر قد شعری سرودم

واژه واژه معنا ندارد

بی تو یعنی یک آه خاموش

سهم عشقم سعدی ندارد

بی تو یعنی یک روز بی تاب

از فراقت پایان ندارد

بی تو طیف تاریخ عمرم

یک خیال و رویا ندارد

ابرهای قلب شکستم

جز بیابان دریا ندارد

کاش می شد بودی کنارم

گرچه آهم سودی ندارد

بوسه می دادی نغمه ام را

چون که شعرم نائی ندارد .

از چه بنويسم؟

از آسماني که هميشه در حال عبوراست؟

يا از دلي که سوتو کور است؟

از زمين بنويسم يا از زمان يا از يک نگاه مهربان؟

از خاطراتي که با تو در باران خيس شد؟

يا از غزلهايي که هيچ وقت سروده نشد؟

از چه بنويسم ؟؟

از نامه هاي که هيچوقت بسو يت نفرستادم ؟

يا از ترانه هاي که هرگز برايت نخواندم؟

از چتري که هرگز زير آن نايستاديم؟

يا از بدرودي که هرگز بر زبان نياورديم؟

من عاشق بياباني هستم که هرگز قسمت نشد با هم در آن قدم بزنيم

من دل بسته درختي هستم ....

که فرصت نشد اِسممان را رويش حک کنيم.....

من منتظر پنجرهاي هستم که عطر تو را دوباره

به من نشان دهد....

طرف اومده با عصبانیت می گه این یارو زبون آدمیزاد حالیش نمیشه

بیا تو باهاش حرف بزن …

نفهمیدم داره به من فحش میده یا به یارو :|

.

.

.

آیا میدونستین وقتی لبهاتون رو غنچه کنید دماغتون گشاد میشه ؟

حالا بشه یا نشه دلیل نداره تو الان اونجوری کنه ضایع !

.


.
.

کسی بهمون تبریک نگفت لااقل خودمون هوای همدیگرو داشته باشیم.
روز خودم و خودت مبارک.
.
.
.
دیگر به هوای نازت هیچ مردی سر به بیابان نمیگذارد...!!
ساده ای لیلی جان..!!
اینجا مردها با یک کلیک روزی هزار بار عاشق میشوند..!!
.
.
.
هرکی بهت سنگ پرتاب کرد
تو براش گل پرتاب کن
اما با گلدونش
(دکتر شریعتی در شورای حل اختلاف)
.
.
.
خدایا مارو به خاطر یه سیب از بهشت فرستادی زمین
به خاطر آب انگور از زمین میفرستی جهنم
آخه چرا اینقدر با میوه و آبمیوه مشکل داری؟!!!
.
.
.

زمستانی سرد کلاغ غذا نداشت جوجه هاشو سیر کنه
گوشت بدن خودشو میکند و میداد به جوجه هاش میخوردند
زمستان تمام شد و کلاغ مرد... اما بچه هاش نجات پیدا کردند و
گفتند: آخی راحت شدیم از این غذای تکراری ...
.
.
با سیگار کشیدن کسی مرد نشد !
ولی با نامردی خیلی ها سیگاری شدند...!!
.
.
آهی عجیب میکشم امشب بیاد تو / خود را صلیب میکشم امشب بیاد تو
نعنا و پرتغال که هیچ است ای رفیق / دارم دوسیب میکشم امشب بیاد تو
.

بسم الله الرحمن الرحیم

داستان تامل برنگیز تاکسی بین شهری

سوار تاکسی بین شهری شدم، مسیر قم ـ تهران...

اصلا با راننده درباره مقدار کرایه صحبتی نکردم... از بابت پول هم نگران نبودم... وسط های راه که بیابان بود،

دست کردم تو جیب راست شلوارم که کرایه راننده رو بدم... نبود... جیب چپ... نبود... جیب پیرهنم! نبود که نبود... گفتم حتما تو کیفمه!

اما خبری از پول نبود... به راننده گفتم: اگر کسی را سوار کردی و

بعد از طی یک مسیری به شما گفت که پول همراهم نیست، چه می کنید؟

گفت: به قیافه اش نگاه می کنم.

گفتم: الان فرض کن من همان کسی باشم که این اتفاق برایش افتاده... یکدفعه کمی از سرعتش کم کرد و نگاهی از آینه به من انداخت و گفت : به قیافه ات نمیاد که آدم بدی باشی، می رسونمت...
 

خدایا! 

من مسیرزندگی ام را با تو طی کردم به خیال اینکه توشه ای دارم اما الان هرچه دست کردم و نگاه کردم به جیب هایم دیدم هیچ چیز ندارم ،

خالیه خالی...

فقط یک آه و افسوس که مفت مفت عمرم از دستم رفت... ما را می رسانی؟

یا همین جا وسط این بیابان سردرگمی پیاده مان می کنی؟؟؟....