می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه ی خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه ی خویش
می برم تا که در آن نقطه ی دور
شست وشویش دهم از رنگ گناه
شست وشویش دهم از لکه ی عشق
زین همه خواهش بی جا و تباه
ناله می لرزد می رقصد اشک.....

آه که بگذار بگریزم من
از تو ای چشمه ی جوشان گناه
شاید آن به که بپرهیزم من
عاقبت بند سفر پایم بست
می روم خنده لب و خونین دل
میروم از دل من دست بدار
ای امید عبث بی حاصل.....

قــاصــدی کــو تــا فــرسـتـم سـوی تـو

غـــیـــرتــم آیــد کــه بــیــنــد روی تــو

مــرده بــودم زنــده گــشــتـم بـامـداد

کـــامـــد از بـــاد ســحــرگــه بــوی تــو

کـاش مـی‌مـردم نـمـی‌دیـدم به چشم

ایـــن دل افــتــد دور از پــهــلــوی تــو

دل شــده از جــفــت ابــروی تـو طـاق‌

زان پـریـشـان گـشـته چون گیسوی تو

عـاقـبـت کـردی بـه یـک زخـمم هلاک

آفـــــریــــن بــــر قــــوت بــــازوی تــــو

مــی کـشـد پـیـوسـتـه بـر روی تـو تـیـغ

ســخــت بـی‌شـرمـسـت ایـن ابـروی تـو

قــبــلــلــهٔ جــان مــنــی پــس‌ کــافــرم

گـــر نــمــایــم روی دل جــز ســوی تــو

عـهـدکـردم تـا بـرون خـسـبـم ز بـنـد

مــی‌‌کــشــد بــازم کــمــنــد مــوی تــو

مـن اگـر تـرسـم ز چشمت باک نیست

شـــیـــر نــر مــی‌تــرســد از آهــوی تــو

گــر بــدانــم در بــهــشــتــم مــی‌بـرنـد

کــافــرم گــر پــا کــشــم از کــوی تــو

من‌ چه حد دارم که غلمان را ز خلد

مـــی‌فـــریـــبــد نــرگــس جــادوی تــو

پـــای قــاآنــی رســد بــر ســاق عــرش

گـــر نـــهـــد ســـر بــر ســر زانــوی تــو

عاقبت لیلیِ ما، مثله گل های گلخونه
تو قاب سرد شیشه ای، پژمرده و دلخونه
حکایت عشق اونا، مثل برف زمستونه
اومدنش خیلی قشنگ، آب کردنش آسونه
قلب تو خالی از عشقو بی نوره، سوت و کوره
عاشق کشی مرامته، نگات سرده و مغروره
عشقو ببین توی نگاش از کینۀ تو دوره
یه کاری کن تو هم براش، چرا عاشقیتم زورههــه

زوره! عشق تو زوره! احساس همیشه کوره
هر جا خودخواهی باشه، انصاف از اون جا دوره

(((جوجه صورتی ها هم مواظب خودشون باشن..خیلی دور برداشتن!
رفیق من دوساله اینجا عرق میریزم ادعایی اما نکردم!! 2روزه اومدی مظلوم نمایی هم میکنی!!(( به موقعش همینجا چالت می کنم با یک قبر مخصوص)))

(((اما آفرین بهت موخه یک ملتو در دست گرفتی..خوشم اومد...ملتم که ساده و غم دیده..و بی خبر از واقعیت))