با توام

ای لنگر تسکین!

ای تکانهای دل!

ای آرامش ساحل!

با توام

ای نور!

ای منشور!

ای تمام طیفهای آفتابی!

ای کبود ِ ارغوانی!

ای بنفشابی!

با توام ای شور، ای دلشورهی شیرین!

با توام

ای شادی غمگین!

با توام

ای غم!

غم مبهم!

ای نمیدانم!

هر چه هستی باش!

اما کاش...

نه، جز اینم آرزویی نیست:

هر چه هستی باش!

امـــــ ـ ـا بــ ـ ـاش!

بايد شقايق كاشت
شمعداني ها را آب داد
آسمان را آبي ديد
در بهاري كه به دست من و توست
و همين نزديكيست
باغ را بايد ساخت
و به عرياني آن جامعه سبز پوشاند.
و سحرگاهي زود
با بهار
با مهر
آشتي بايد كرد
ساده بايد زيست.
عشق

منشور نگاهيست

كه تماميت آن

نوراني ست