خدايـــــا ...
خدايـــــا كلي باهــاتـــ حرفـــ دارمـــ ...

نميــدونمـــ از كــجا شــروع كنــمــ ...

خــــدا جــونـمــ فــكــ كــنــم كـمــ كـمــ دارمــ كـمــ مـيارمــ حواســتــ هســت كــ ...!؟

مـيدونـي خــدا جــونــمـ ايــن روزهــا دلــمـــ پـــر تـــوقــع شــدهـ ...

يـه نـيــمـ نگـاهـ بهـمــ بــنداز ... مـيدونمـ اونــمـ از ســرمــ زيــادهـ ...

مــيــدونــمـ...

مــيدونــمــ خيــلـي بــدمــ ...

مــيدونـمــ آدمــ نــمـيشــمــ ...

مــيدونـــمــ گـنـاهـامـ دارهـ ســر بـه فــلكــ مـيــكــشــهـ ...

مــيــدونــمــ تــاحــالــا صــد بــار تــوبــهـ كــردمـــ ...

تـــوبـــهـ شـــكــسـتــمــ ...

ميـــدونـمــ خيــلـي نــاشكــري كــردمــ ...

ميـــدونـــمــ از دســتـــمــ ــ خيلي نــاراحــتي ...

ولــي ...

فـ ـــدات واســــه تـــمـــامـــ خـــوبــيــهـــاتــ

بـــبــخــ ـــشـــمـ واســـهـ تــمـــامـــ عــهــد شــكـــنــي هـــامـــ

دوســـــ ــــــِت دارمـــ واســـهـ مــحبـــتــ هـــاتــ و ايــنـــكـهـ

مـــيـــدونــمــ دوســـمــ داري چــون اگـــهـ دوسـ ــــم نـــداشــتـي نمــي آفـــريــديــمـ

مـــيـــدونــمــ واســـتـــ عـــزيـــزمــ چـــونــ بــنــدتــمــ

ميـــدونـمـ دوبــارهـ بهــم فـــرصــ ــــت مــيــدي چـــونــ تــــو خـــدايـــي و بــــخشنـــدهـ

امـــــا ازتـــ يــهـ خـــواهـــشــ دارمــــ

هيـــچوقــتــــ تــنهــامــ نــــذار و هـــوامـــو داشــتــهـ بـــاش ...

حـــرفهـــايــمــ را مــينــويــســمــ ...

تـــا يـــادمــ بـــاشــد ...

خـــدا مــــن و نوشــــته هــايــمــ را ديــد ...

تــا مبـــدا تــشـــكر يـــادمـــ بـــرود...

دوســــ ـــــــت دارمـــ خــــــــدا جونــــــم ....

مهسا یه عروسک جدید خریده بود که هر وقت دکمه ی روی شکمش رو فشار می داد می گفت :"مامان ... مامان من به به می خوام"

بعد مهسا یه شیشه شیر اسباب بازی بهش می داد .عروسکش شیرشو می خورد و با لبخند از مهسا تشکر می کرد

مهسا چند روز با خوشحالی با عروسکش بازی می کرد و از خوش اخلاقی عروسکش لذت می برد..اما یواش یواش عروسک مهسا بداخلاق شد .یه روز صبح وقتی مهسا دکمه ی عروسکشو زد عروسکش حرف نزد اخم کرد.

مهسا دوباره دکمشو زد باز عروسکش حرف نزد. بار سوم که مهسا می خواست دکمه ی عروسکشو بزنه عروسکش جیغ زد!

مهسا می خواست شیشه ی شیرشو بهش بده اما عروسک دلش نمی خواست بخوره .می خواست بهانه بگیره که اینو نمی خوام اونو دوست ندارم ...

مهسا خیلی ناراحت شده بود .عروسکشو بغل کرد و برد دکتر .

آقای دکتر از مهسا پرسید عروسکتون چی شده برای چی آوردینش دکتر؟

مهسا گفت خیلی بداخلاق شده می ترسم مریض شده باشه!

دکتر ، عروسک مهسا رو معاینه کرد و گفت فکر کنم مریضی بهانه گیری رو از کسی گرفته . شاید یه نفر تو خونه ی شما خیلی بهانه می گیره و عروسک شما ازش یاد گرفته.

مهسا خجالت کشید و هیچی نگفت .

بعد دکتر گفت دوای درد عروسک شما اینه که دیگه کسی توی خونه غر نزنه .همه باید خوش اخلاق و مهربون باشن تا عروسکتون دوباره حالش خوب بشه و خوش اخلاقی و مهربونی دوباره بهش برگرده.

مهسا برگشت خونه و سعی کرد خودش عروسکشو درمان کنه. شب که نشست سر سفره ی شام عروسکش رو هم کنار خودش گذاشت تا عروسکش کارهای مهسا رو ببینه و یاد بگیره .

مامان یه بشقاب غذا برای مهسا کشید. مهسا از مامان تشکر کرد و همه ی غذاشو خورد .

بعد با آب و صابون دست و صورتشو شست و توی جمع کردن سفره به مامان کمک کرد.

عروسک مهسا هیچی نمی گفت ولی داشت همه ی کارهای خوب رو از مهسا یاد می گرفت. بعد از چند روز که دیگه مهسا توی خونه بد اخلاقی و بهانه گیری نمی کرد ،عروسکش دوباره خوش اخلاق و مهربون شد .حالا دوباره می گفت : مامّان .... مامّان .... من به به می خوام .

مهسا با خوشحالی شیشه ی شیرش رو بهش می داد .عروسکش همه ی شیرشو می خورد و خیلی زیبا لبخند می زد و تو بغل مهسا آروم آروم به خواب می رفت.