سالها رفت و هنوز

یک نفر نیست بپرسد از من

که تو از پنجره ی عشق چه ها می خواهی؟

صبح تا نیمه ی شب منتظری

همه جا می نگری

گاه با ماه سخن می گویی

گاه با رهگذران،خبر گمشده ای می جویی

راستی گمشده ات کیست؟

کجاست؟

صدفی در دریا است؟

نوری از روزنه فرداهاست

یا خدایی است که از روز ازل ناپیداست؟

مزار من

و این جا منم؛

فرسنگ ها دور از تو.

نفس هایم به شماره می افتند، بیا خودت را برسان به من.

و این دم و بازدم های آخرم را بشمار...

و وقتی تمام شد، بر سر مزارم گریه کن.

قبرم همین جاست،

پوشیده شده در میان شن های ساحل،

و نزدیک به این دریای مواج.

روی آن امواج، لبخند سرد آخرم را،

با ضربات آرام و تند، حک کرده اند، و صدف های درشت و ریز...

بگذریم... تمام قصه همین است:

"تنها برای یک ثانیه، مرگ هم آغ و ش من بود