سلام بهونه قشنگ من برای زندگی

آره منم همون دیوونه ی همیشگی

فدای مهربونیات چه می کنی باسرنوشت؟

دلم برات تنگ شده بود این نامه رو واست نوشت

حال منو ا گه بخوای رنگه گلای قالیه

جای نگاهت بدجوری تو صحن چشمامم خالیه

ابرا همه پیش منن اینجا هوا پر ازغمه

از غصه هام هرچی بگم جون خودت بازم کمه

یاد دارم در غروبی سرد سرد

میگذشت از کوچه ما دوره گرد

داد میزد کهنه قالی میخرم

دسته دوم جنس عالی میخرم

کاسه و ظرف سفالی میخرم

گر نداری کوزه خالی میخرم

اشک در چشمان بابا حلقه بست

عاقبت آهی کشید بغضش شکست

اول ماه است و نان در سفره نیست

ای خدا شکرت ولی این زندگیست؟

بوی نان تازه هوشش برده بود

اتفاقا مادرم هم روزه بود

خواهرم بی روسری بیرون دوید

گفت آقا سفره خالی میخرید....................................اینو واسه حال اونا گذاشتم خیلی صحنش درد داشت کمک کردم ولی ایا اونا تا ابد سیر میشن

چه قدر خاطره هايم را پژمرده ميخواني

ببين بوته هاي قالي جانم سرخي آتشين دارد

فكر ميكني

"جهان"

آنقدر ديوار دارد

كه ديدارهايمان را در آغوش بگيرد؟

كلمات هميشه هم ساقدوش فكرها نيستند

تلخي مكن

ترديد روا نيست

عاشقانه هاي بي رقيب

از آن توست.