کاش بمیرم بی تو...
دلم گرفته...

دلم خیلی گرفته...

از همه چیز ، از همه کس...

می دونم دیگه دلتنگیامم واسه همتون یه امر عادی شده، اما نمی دونم چرا هیچ وقت واسه خودم عادی نمیشه؟

خیلی دلخورم...

از عشقم...

از اونیکه منو عاشق کردو خیلی راحت تنهام گذاشت...

میگن عشق فقط تو قصه هاست...

اما من معتقدم عشق وجود داره ، منتها دیگه از مجنون ها و فرهادها خبری نیست....

شایدم من زیادی انتظار دارم...

اما آخه من که واسه اون هرکاری کردم........

هرچی که خواست، شدم........

شدم عاشق، شدم لیلی،شدم تنها،شدم واله،شدم...

همه چیز شدم فقط برای اون شدم...

اما اون چه کرد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

راحت تر از همیشه تنهام گذاشت...

دلم سخت گرفته......

دلم سخت شکسته.....

نمی دونم چرا نمی تونم فراموشش کنم...

هرچی از بدیهاش واسه خودم گفتم،اما همشو گذاشتم به پای خوبیاش و نشد که نشد...

چیکار کنم؟

چیکار کنم بدون اون؟؟؟؟؟

آخه خدا جون چرا من؟؟؟؟؟؟

من که هیچ وقت واسه هیچکی بد نخواستم،به هیچکی بد نکردم...

چرا همه بدیهاشونو واسه من میارن؟

چرا همه تنهام میذارن؟؟؟؟؟؟؟

چرا انقدر منو امتحان میکنی خدا؟؟؟؟؟

آخه چرا؟؟؟؟؟؟

تو رو به بزرگیت قسمت میدم جوابمو بده تا آروم بشم...

میخوام حکمتتو بپذیرم....

اما حداقل بهم نشون بده حکمتی داشته این جدایی؟؟؟؟؟

خدا جون خودت داری حال و روزمو می بینی....

چرا جوابمو نمیدی؟؟؟؟؟؟؟

چرا دستمو نمی گیری؟؟؟؟؟؟

چرا کمکم نمیکنی؟؟؟؟؟؟

نمی خوام بیاد،فقط بهم بگو چرا خدای من؟؟؟؟؟؟

دارم دق میکنم...

هنوز نمی تونم بغضم رو بشکنم........

هنوز نمی تونم اشکامو راحت جاری کنم......

هنوز نمی تونم ببارم.....

همه ی دردام شده یه عقده که داره تو دلم سنگینی میکنه...

داره از پا درم میاره...

دارم از نفس می افتم...

دارم ذره ذره نابود میشم...

دارم آروم آروم می میرم......

ای خدا تو که میدونی من گناهی ندارم.......

چرا خدا جونم؟؟؟؟

آخه به من بگو چرا؟؟؟؟؟؟؟؟

خسته ام...

داغونم...

کم اوردم...

کاش بمیرم بی تو...

کاش بمیرم بی تو...

کاش بمیرم...

javahermarket

ای نا رفیق..

به کدامین گناه ناکرده.. تازیانه ام می زنی

به حقیقت که هویتت را

دیر زمان ایست که در زیر پای رهگذران

به عرضه نهاده ای

نقابت را بردار...

زیر پایم را زود خالی کردی

مجالی می خواستم اندک ... به اندازه یک نفس ..

این نگاهت چیست ؟

سلام پر مهرت را باور کنم... یا پاشیدن نمکت را؟

خنجر را دستت دادم و گفتم

پشت سر من حرکت کن و مواظبم باش

اندکی بعد خنجری از پشت در قلبم فرو رفت

پشت سرم را نگاه کردم .. کسی جز تو نبود

نمی دانستم تو هم تاب از پشت خنجر زدن را داری

تو گناهکار نیستی !

خنجر را خودم به دستت داده بودم

به یقین که از دیار عابر هرز نگاه آمده ای

شکنجه کن... که برای کشیدن درد مانده ام.. نه برای التیام..

javahermarket

نردبان من شکسته است.

میشود برای من کمی دعا کنی؟

یا اگر خدا اجازه می دهد.

یک کمی به جای من خدا خدا کنی؟

یا که از فراز قله های دور.

دستی از دعا برای من تکان دهی؟

راستش دلم مثال یک نماز بین راه.

خسته و شکسته است.

می شود مرا کمی دعا کنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

javahermarket

خدایا مرا ببخش...خدایا مرا ببخش...اگر صدایت نمی زنم، فراموشت نکرده ام.

خدایا مرا ببخش...اگر چیزی از تو نمی خواهم، همه جیز را از تو گرفته ام.

خدایا مرا ببخش...اگر طنابم را گسستم، پوسیده بود محکم ترش را می خواهم.

خدایا مرا ببخش...اگر آتش عشقت را با اشک هایم بیرون می رانم، دارم شعله ور می شوم.

خدایا مرا ببخش...اگر خودپرستم، در وجودم تو را یافته ام.

خدایا مرا ببخش...اگر به دنیا دل بسته ام! در شوره زارش تو را می جویم.

خدایا مرا ببخش...اگر در عشقت کفر می گویم، قلبم گنجایش این همه رحمت را ندارد.

خدایا مرا ببخش...اگر چشمانم را بسته ام، می خواهم امشب خواب تو را ببینم.

javahermarket

این عشق ماندنی

این شعر بودنی

این لحظه های با تو نشستن

سرودنی است

این لحظه های ناب

در لحظه های بی خودی و مستی

شعر بلند حافظ تو ستودنی ست

این سر نه مست باده

این سر که مست مست دو چشم سیاه توست

اینک به خاک پای تو می سایم

کاین سر به خاک پای تو با شوق سودنی ست

تنها تو را ستودم

آن سان ستودمت که بدانند مردمان

محبوب من به سان خدایان ستودنی ست

من پاکباز عاشقم از عاشقان تو

با مرگم آزمای

با مرگ اگر که شیوه تو آزمودنی است

این تیره روزگار در پرده غبار دلم را فرو گرفت

تنها به خنده

یا به شکر خنده های تو

گرد و غبار از دل تنگم ستودنی ست

در روزگار هر که ندزدید مفت باخت

من نیز می ربایم

اما چه ؟

بوسه بوسه از آن لب ربودنی ست

تنها تویی که بود و نمودت یگانه بود

غیر از تو هر که بود هر آنچه نمود نیست

بگشای در به روی من و عهد عشق بند

کاین عهد بستنی این در گشودنی ست

این شعر خواندنی

این شعر ماندنی

این شور بودنی

این لحظه های پرشور

این لحظه های ناب

این لحظه های با تو نشستن

سرودنی ست

javahermarket

مراکز عشق به ناید شعاری
مبادا تا زیم جز عشق کاری
فلک جز عشق محرابی ندارد
جهان بی‌خاک عشق آبی ندارد
غلام عشق شو کاندیشه این است
همه صاحب دلان را پیشه این است
جهان عشقست و دیگر زرق سازی
همه بازیست الا عشقبازی
اگر بی‌عشق بودی جان عالم
که بودی زنده در دوران عالم
کسی کز عشق خالی شد فسردست
کرش صد جان بود بی‌عشق مردست
اگر خود عشق هیچ افسون نداند
نه از سودای خویشت وارهاند
مشو چون خر بخورد و خواب خرسند
اگر خود گربه باشد دل در و بند
به عشق گربه گر خود چیرباشی
از آن بهتر که با خود شیرباشی
نروید تخم کس بی‌دانه عشق
کس ایمن نیست جز در خانه عشق
ز سوز عشق بهتر در جهان چیست
که بی او گل نخندید ابر نگریست
شنیدم عاشقی را بود مستی
و از آنجا خاست اول بت‌پرستی
همان گبران که بر آتش نشستند
ز عشق آفتاب آتش پرستند
مبین در دل که او سلطان جانست
قدم در عشق نه کو جان جانست
هم از قبله سخن گوید هم از لات
همش کعبه خزینه هم خرابات
اگر عشق اوفتد در سینه سنگ
به معشوقی زند در گوهری چنگ
که مغناطیس اگر عاشق نبودی
بدان شوق آهنی را چون ربودی
و گر عشقی نبودی بر گذرگاه
نبودی کهربا جوینده کاه
بسی سنگ و بسی گوهر بجایند
نه آهن را نه که را می‌ربایند
هران جوهر که هستند از عدد بیش
همه دارند میل مرکز خویش

javahermarket

شیشه پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسي نقش تو را خواهد شست
آسمان سربي رنگ
من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ
مي پرد مرغ نگاهم تا دور
واي باران باران
پر مرغان نگاهم را شست
در ميان من تو فاصله هاست
گاه مي انديشم مي تواني
تو به لبخندي
اين فاصله را برداري
تو توانايي بخشش را داري
دستهاي تو توانايي آن را دارد
که مرا زندگاني بخشد
چشم هاي تو به من مي بخشد
شور و عشق و مستي
و تو چون مصرع شعري زيبا
سطر برجسته اي از زندگي من هستي

javahermarket

كوك كن ساعتِ خويش !

اعتباري به خروسِ سحري، نيست دگر

دير خوابيده و برخاسـتنـش دشـوار است

كوك كن ساعتِ خويش !

كه مـؤذّن، شبِ پيـش

دسته گل داده به آب

و در آغوش سحر رفته به خواب

كوك كن ساعتِ خويش !

شاطري نيست در اين شهرِ بزرگ

كه سحر برخيزد

شاطران با مددِ آهن و جوشِ شيرين

دير برمي خيزند

كوك كن ساعتِ خويش !

كه سحرگاه كسي

بقچه در زير بغل،

راهيِ حمّامي نيست

كه تو از لِخ لِخِ دمپايي و تك سرفه ي او برخيزي

كوك كن ساعتِ خويش !

رفتگر مُرده و اين كوچه دگر

خالي از خِش خِشِ جارويِ شبِ رفتگر است

كوك كن ساعتِ خويش !

ماكيان ها همه مستِ خوابند

شهر هم . . .

خوابِ اينترنتيِ عصرِ اتم مي بيند

كوك كن ساعتِ خويش !

كه در اين شهر، دگر مستي نيست

كه تو وقتِ سحر، آنگاه كه از ميكده برمي گردد

از صداي سخن و زمزمه ي زيرِ لبش برخيزي

كوك كن ساعتِ خويش !

اعتباري به خروسِ سحري نيست دگر

و در اين شهر سحرخيزي نيست

و سحر نزديک است

 

javahermarket