خدا تنها روزنه ی امید است که هیچگاه بسته نمی شود،

تنها کسی است که با دهان بسته هم می توان صدایش کرد...

با پای شکسته هم می توان سراغش رفت،تنها خریداری ست

که اجناس شکسته را بهتر برمیدارد،تنها کسی است که وقتی همه

رفتند می ماند...وقتی همه پشت کردند آغوش می گشاید...وقتی همه

تنهایت گذاشتند محرمت می شود...وتنها سلطانی است که دلش با

بخشیدن آرام می گیرد نه با تنبیه کردن.

"خدا را برایت آرزو دارم"

سخته تو فکر کسی باشی که همیشه تو فکر کس دیگس...

خوشی زندگیت کسی باشه که نبودنت آرزوشه...


برای کسی می میری که به امیدبودن کنار یکی دیگه زندس...

چه لحظه ای وقتی ببینی عشقت وجودت قشنگترین بهونه ی زندگیت مال یکی دیگس...

بهش بگی فراموشت کردم واسه همیشه....

اما تنها کاری که بتونی بکنی این باشه که از پیشش بری و نتونی فراموشش کنی....


ولی وانمود کنی فراموشش کردی....


اونوقت تازه میفهمی معنی عشق چیه؟!؟!......

گفتمش
شیرین ترین آواز چیست ؟
چشم غمگینش به رویم خیره ماند
قطره قطره اشكش از مژگان چكید
لرزه افتادش به گیسوی بلند
زیر لب غمناك خواند
ناله زنجیرها بر دست من
گفتمش
آنگه كه از هم بگسلند
خنده تلخی به لب آورد و گفت
آرزویی دلكش است اما دریغ
بخت شورم ره برین امید بست
و آن طلایی زورق خورشید را
صخره های ساحل مغرب شكست
من به خود لرزیدن از دردی كه تلخ
در دل من با دل او می گریست
گفتمش
بنگر در این دریای كور
چشم هر اختر چراغ زورقی ست
سر به سوی آسمان برداشت گفت
چشم هر اختر چراغ زورقی ست
لیكن این شب نیز دریا یی ست ژرف
ای دریغا شبروان !‌ كز نیمه راه
می كشد افسون شب در خواب شان
گفتمش
فانوس ماه
می دهد از چشم بیداری نشان
گفت
اما در شبی این گونه گنگ
هیچ آوایی نمی آید به گوش
گفتمش
اما دل من می تپد
گوش كن اینك صدای پای دوست
گفت
ای افسوس در این دام مرگ
باز صید تازه ای را می برند
این صدای پای اوست
گریه ای افتاد در من بی امان
در میان اشك ها پرسیدمش
خوش ترین لبخند چیست ؟
شعله ای در چشم تاریكش شكفت
جوش خونن در گونهاش آتش فشاند
گفت
لبخندی كه عشق سربلند
وقت مردن بر لب مردان نشاند
من ز جا برخاستم
بوسیدمش

می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه ی خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه ی خویش
می برم تا که در آن نقطه ی دور
شست وشویش دهم از رنگ گناه
شست وشویش دهم از لکه ی عشق
زین همه خواهش بی جا و تباه
ناله می لرزد می رقصد اشک.....

آه که بگذار بگریزم من
از تو ای چشمه ی جوشان گناه
شاید آن به که بپرهیزم من
عاقبت بند سفر پایم بست
می روم خنده لب و خونین دل
میروم از دل من دست بدار
ای امید عبث بی حاصل.....

دلتنگ دلتنگم و راه فراری نیست ازین دلتنگی

بار زندگی بر دوشم سنگین و آوای نا امیدی ام بلند

پنجره ای گشوده نیست به باغ مهتاب

اینجا تاریک تاریک است

شمع امیدم از اشک هایم خیس

و به هیچ حیله ای دیگر روشن نمیگردد

اینجا تاریک تاریک است

مرا با خود ببرید ای کبوتران مسافر

مرا با خود ببرید

مرا که هرگز بر بامی بلند ننشستم

و ستاره ای از آسمان نچیدم

مرا که به هر نقطه خاکی که پا نهادم

باید از دل بستگی ها دل میبریدم

مرا با خود ببرید ای کبوتران مسافر

مرا با خود ببرید

که اینجا دیگر جای من نیست

و این قلبی که در سینه میتپد دیگر قلب من نیست

قلب من را در شبی تاریک دزدیده اند

و رگهای رابطه را بریده اند

به من نگویید آنکه رفته بازمیگردد

نه به من نگویید

که رفتگان دیگر هرگز بر نمیگردند

و آنچه بر جای میماند خاکستریست از خاطره ای غبار آلود

و شبه ای از یادی که نه دیگر نه مهربان است و نه خوب

از من نخواهید که آرام گیرم آرام

که قامت آرامشم را طوفانی خشمگین و خروشان بر خاک فکنده بر خاک

و ریشه تحملم را از جای کنده از جای

به من نگویید که صبور باشم ... صبور

که کاسه حوصله ام از صبر خالیست و جام طاقتم شکسته

نه از من نخواهید به من نگوییید که اکنون منم تنهای تنها

رو در روی زندگی ایستاده ام

این روزا عده ای یه جوری زیر آبی میرن که دلت می خواد بهشون بگی من نگاه نمی کنم

بیا بالا یه نفس بکش لا اقل خفه نشی..............................................................................................معنای زنده بودن من، با تو بودن است

آن لحظه ای که بی‌ تو سر آید مرا مباد!.....................................................................................................دوستت دارم

عشق را با تو تجربه کردم ، امید به زندگی را در تو آموختم

محبت را در قلب تو یافتم ، ای شاپرک شبهای تنهاییم با هر

تپش قلبم می گویم دوستت دارم

چشمان همیشه عاشقم در انتظار توست

دل دیــوانــه کــه خــود را بـه سـر زلـف تـو بـسـتـسـت

کــس بــر او دسـت نـیـابـد کـه سـر زلـف تـو بـسـتـسـت

چــکـنـد طـالـب چـشـمـت کـه ز جـان دسـت نـشـویـد

بـوی خـون آیـد از آن مـسـت‌ کـه شمشیر به دست است

بـــه امــیــدی کــه شــبــی ســرزده مــهــمــان مــن آیــی

چشم در راه و سخن بر لب و جان بر کف دست است

مــن و وصــل تــو خــیــالــیـسـت کـه صـورت نـپـذیـرد

کــه تــرا پــایــه بــلــنــدســت و مــرا طــالـع پـسـتـسـت

گــفــتــم از دســت تــو روزی بــنــهــم سـر بـه بـیـابـان

دســت در زلــف زد و گــفــت‌ کــیـت پـای بـبـسـتـسـت

حـــاش لـــلــه کــه رهــایــی دلــم از زلــف تــو بــیــنــد

کــه دلــم مــاهــی بـسـمـل بـود و زلـف تـو شـسـتـسـت

گـــرد آن دانــهٔ خــال تــو ســیــه مــوی تــو دامــســت

دل شــنــاسـد کـه تـنـی هـرگـز ازیـن دام نـجـسـتـسـت

دل قـــاآنـــی ازیـــنـــســان کــه بــه زلــف تــو گــریــزد

چون بــرآشــفــتــه یــکـی رومـی هـنـدوی پـرسـتـسـت

برای چشمان مهربانت می نویسم، محبت و عشق را در چشمان تو آغاز کردم
چشمانم را در نگاه مهربانت غرق می کنم و لبانم ذکر عشق را می سراید
الفبای عشق من با تو آغاز شد و بر لوح قلبم واژه ی دوستت دارم حک گردید
تنها برای قلب پر مهر تو می نویسم
که اولین مهر دوست داشتن بی انتهای زندگی ام هستی
می خواهم اینبار برای تو بنویسم، فارغ از دلتنگیها و تنهاییها
با کلماتی مملو از عشق و احساس می خواهم برایت بگویم
که همسفر جاده ی بی انتهای تنهایی تو خواهم بود
به چشمانم نگاه کن و شوق همسفر بودن را
با کوله باری از دوست داشتن و امید را در آن دریاب
ای مهربانترین مهربانان، با تو هستم، با تو که مرا آغاز کردی
مرا از پرتگاه، از تاریکی، از مرگ، از ناامیدی
به سوی نور دعوت کردی، دوستت دارم

** دلــــــــــــــــــــــــــم تنـــــــــــــــگ اســـــــــــــــت **

** نـــــمیدانم ز تنـــــهایی پـــــناه آرم کـــدامین ســــوی **

** پـــــریشـــــان حـــــالـــــم و بـی تـــاب میـــــگریـــــم **

** و قـــــلبم بی امـــــان مـــــحتاج مـــــهر تـــــوســـــت **

** نمیدانی چه غمگین رهسپار لحظه های بیقرارم مـــن **

** بـــــه دنـــــبال تــــو همـــــچون کـــودکی هســـــتم **

** و مـــــعصومـــــانه می جویم پـــناه شـــــانه هایت را **

** کــــــه شـــــایـــــد انـــــدکـــــی آرام گـــــیــــرد دل **

** دلـــــم تنــگ است و تـــــنهایی به لب می آورد جانم **

** بیا تا با تـــو گویم از هیاهــوی غریــب دل که بی پـروا **

** تلنگـر مـیزند بر مـــن و میــگوید بمـــن نزدیک نزدیکی **

** بـــــه دنبال تو می گـردم به ســـــویت پیــش می آـــیم **

** چه شیرین اســـــت پر از احســـاس یک خوشبختی نابم **

** پــــــــــــــر از امـــــید ســــــــــبز خـــــوب دیـــــــدارم **

** و میـــــخواهم که نامـــــت را به لوح ســـــینه بنـــگارم **

** و نـــــجــوایی کنـــــــــم درد و گـــــویـــــم تـــــا ابـــــد **

** مـــــــــــــــن دوســــــــــتت دارم. دوســــــــــتت دارم **

خدای عزیزم ...

خدای عزیزم، اون کسی که همین الان مشغول خوندن این متنه، زیباست (چون دلی زیبا داره)، درجه یکه (چون تو دوستش داری بهش نظر کرده ای)، قدرتمند و قوی و استواره (چون تو پشت و پناهش هستی) و من خیلی دوستش دارم.

خدایا، ازت میخوام کمکش کنی زندگیش سرشار از همه بهترین ها باشه. خواهش میکنم بهش درجات عالی (دنیائی و اخروی) عطا بفرما و کاری کن به آنچه چشم امید دوخته (آنگونه که به خیر و صلاحش هست) برسه


خدایا، در سخت ترین لحظات یاریگرش باش تا همیشه بتونه همچون نوری در تاریک ترین و سخت ترین لحظات زندگیش بدرخشه و در ناممکن ترین موقعیت ها عاشقانه مهر بورزه.


خداوندا، همیشه و هر لحظه او را در پناه خودت حفظ بفرما، هروقت بهت احتیاج داشت دستش رو بگیر (حتی اگه خودش یادش رفت بیاد در خونت و ازت کمک بخواد) و کاری کن این رو با تمام وجود درک کنه که هر آن هنگام که با تو و در کنار تو قدم برمیداره و گنجینه توکل به تو رو توی دلش حفظ کرده، همیشه و در همه حال ایمن خواهد بود.